گیم کلاب دیاکو | بلاگ

سرنخ در اسم این تکنولوژی ست! تجربه‌ی دنیایی که واقعاً وجود ندارد.

واقعیت مجازی که به آن VR هم گفته می‌شود، استفاده از تکنولوژی کامپیوتر برای ایجاد یک محیط شبیه‌سازی‌شده است، که باقابلیت‌های خود، کاربر را در یک محیط مجازی قرار می‌دهد تا یک تجربه‌ی همه‌جانبه را برای او رقم بزند.

اگر بخواهیم خیلی ساده این مفهوم را تعریف کنیم، واقعیت مجازی به معنای تجربه کردن چیزهایی از طریق کامپیوتر است که واقعیت بیرونی ندارند. با این تعریف، خود ایده این تکنولوژی چندان چیز جدیدی محسوب نمی‌شود. برای مثال هنگامی‌که یک انیمیشن تماشا می‌کنیم درواقع تصاویری را تجربه می‌کنیم که واقعیت بیرونی ندارند! فیلم‌ها و کتاب‌ها هم شما را به دنیاهای تخیلی مختلف می‌برند، اما آن‌ها دنیایی نیستند که شما بر اساس اعمال خود تغییرشان دهید. و این وجه تمایز واقعیت مجازی ست.

واقعیت مجازی یک جهان ۳ بعدی، تعاملی و باورپذیر است که به‌گونه‌ای می‌توانید آن را تجربه و کاوش کنید که انگار (هم ازنظر روانی و هم ازنظر فیزیکی) در آن محیط قرارگرفته‌اید. شما با پوشیدن ابزارهایی مثل هدست، کنترلر و ... در یک محیط مجازی قرار می‌گیرید و به‌جای تماشای صفحه‌ی کامپیوتر، وارد یک دنیای سه‌بعدی می‌شوید. کامپیوتر با شبیه‌سازی و درگیر کردن حواس پنج‌گانه، شما را وارد یک محیط مصنوعی کرده و طوری عمل می‌کند که آن را واقعی احساس کنید و بر آن تأثیر بگذارید.

ارتش‌ها از واقعیت مجازی برای اهداف آموزشی استفاده می‌کنند. این تکنولوژی سربازان را قادر می‌سازد تا بدون ریسک مرگ و جراحت، تمرین‌ها و نبردهای سخت را انجام دهند. علاوه بر آن VR برای درمان اختلال استرس نبرد(PTSD) نیز کمک‌کننده است. در PTSD یا “استرس نبرد” سربازانی که از آسیب و ترومای پس از بازگشت از میدان جنگ و دیگر مشکلات روحی روانی رنج می‌برند، می‌توانند یاد بگیرند چگونه با نشانه‌های مشکل خود در یک محیط امن روبرو شده و آن را مدیریت کنند.

حوزه بهداشت و درمان یکی از حوزه‌هایی است که واقعیت مجازی در آن کاربردهای بسیاری دارد. از شبیه‌سازی فرآیند جراحی گرفته تا درمان فوبیا و آموزش کارورزان. به‌این‌ترتیب متخصصان سلامت می‌توانند در محیطی ایمن و بدون خطر برای بیماران واقعی، به یادگیری مهارت‌های جدید موردنیاز خود و بازپروری مهارت‌های قبلی بپردازند.

نوع سنتی تجربه بازدیدکنندگان موزه‌ها، گالری‌ها و مراکز گردشگری باعث به وجود آمدن تغییرات عمده‌ای در این مراکز شده است. مدل سنتی شامل نوعی از مشارکت غیرفعال مراجعین بوده است که صرفاً به بازدید از نمایشگاه می‌پرداختند ولی نمی‌توانستند درگیر تجربه‌ای تعاملی و فعالانه بشوند. اما امروزه تلاش می‌شود نمایش‌های کنش گرایانه بخش بزرگی از پروسه بازدید از مراکز فرهنگی و باستانی را شکل دهد که به‌طور خاص برای کودکان امر جذابی است.

استفاده از ابزارهای مدل‌سازی سه‌بعدی و تکنیک‌های تجسمی به‌عنوان قسمتی از فرآیند طراحی از کاربردهای واقعیت مجازی در مهندسی است. این فناوری، مهندسان را قادر می‌سازد تا پروژه خودشان را به شکل سه‌بعدی ببینند و درک بهتری از آن به دست آورند.

این هدست ها مهم‌ترین لوازم جانبی بازی VR هستند که برای غوطه‌ور شدن در بازی روی سر کاربر قرار می‌گیرند. بعضی از این هدست های VR باکیفیت بالا، حرکات کامل سر و چشم کاربر را ثبت و منتقل می‌کند، و برخی دیگر فقط محیط بازی شبیه‌سازی‌شده سه‌بعدی را نمایش می‌دهد.

ما در دیاکو از هدست های HTC Vive استفاده می‌کنیم چراکه از بین سه هدست HTC Vive، سونی PSVR و Oculus Rift که تنها گزینه‌های عینک واقعیت مجازی بالا رده در دنیا محسوب می‌شوند، کار هدست اچ‌تی‌سی با دو محصول دیگر تفاوت اساسی دارد. طراحان این هدست برای ردگیری حرکات کاربر فقط به یک دوربین چند سنسوره کفایت نکرده و از دو باکس که هرکدام دربرگیرنده 37 سنسور لیزری می‌باشند استفاده کرده‌اند. بدین ترتیب با قرارگیری این دو باکس در دو گوشه محیطی که کاربر در آن قرار دارد، کوچک‌ترین حرکات کاربر قابل ردگیری می‌باشد.

علاوه بر هدست و ردگیرهای آن، دو کنترلر اختصاصی نیز برای این هدست طراحی‌شده که حاوی دکمه‌ها، صفحه Track-Pad و دسته‌های حساس به میزان فشار می‌باشند. کیفیت نمایش تصاویر از دیگر نکات قوت این هدست محسوب می‌شود. این هدست دارای دو صفحه‌نمایش با رزولوشن تصویر 1200×1080 می‌باشد که روی‌هم‌رفته رزولوشن 1200×2160 را برای نمایش تصویر ارائه می‌کنند. زاویه دید لنزهای بکار گرفته‌شده نیز برابر با 110 درجه می‌باشد. 555 گرم وزن این هدست می‌باشد ولی بااین‌حال برای استفاده‌های طولانی‌مدت هم قابل‌استفاده است.

دستکش‌های بازی VR مجهز به سنسور، سطح جدیدی از جزئیات را در جدیدترین بازی‌های VR امروزی فعال کرده است. درحالی‌که آشکارسازهای حرکتی VR می‌توانند حرکات گسترده و کل بدن را حس کنند، دستکش‌های VR تشخیص حرکت دقیق انگشتان دست را امکان‌پذیر می‌کند و به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد نسل جدیدی از بازی‌های VR را ایجاد کنند که از بازیکنان می‌خواهد وسایل کوچک را بردارند ، اشیا را بگیرند و حمل کنند. به‌زودی.